brabants gedicht over "ons moeder"

[johnA]

( Hopelijk kunnen de niet-Brabanders dit toch lezen! )


ONS MOEDER



Wie schelt er iedere dag de erpels
Wie smeert er smèreges ’t brood?
Wie waast oe vuile bazzeroene
Wie werkt aaltijd en moppert nôôit?

Wie vraogt er nôôit om overuure
Wie werkt van vruug tot ’s- aôves laôt?
Wie zurgt vur man en keinder
Wie wordt er naauw is nôôt echt kwaôt?

Dè zèn ammol dôôdgewone vraôge
En ’t antwoord dè wit iederéén
Wie is dè, en wie kan dè draage
Dè kan ’n moeder mar alléén

Ze sjouwt, ze vèègt, ze buunt, ze ploetert
Ze heej gin tijd om ziek te zèn
Vur heur hi un week zeuve daage
’n moeder krèige ze nie klèn

Toch krèigt ze nôôit ’n ridderorde
Vur wes'se alle daôge doe
Mar iederéén gao meej z’n zôrge
’t liefst naôr hullie moeder toe

Al is ’t unnen burgemister
Unne ginneraôl of kappelaôn
‘dondert nie, mar heetie trubbel
Hij klopt bij hullie moeder aôn

’n Moeder kan oe alles geven
Wè niemand aanders geven kan
’n Moeder dès gewoon ’n moeder
En dùrrum houwde ‘r zoveul van.



Unne grùtse Brabander........